Sietske

24 MAART 2013

Leuk om weer eens in de blog rond te struinen en jullie berichten te lezen. Met Sietske gaat het prima, al zorgt ze af en toe wel voor wat spanningen in huis: wat mag ze wel en wat niet, hoe berisp je haar, wanneer gaat ze mee en wanneer blijft ze thuis... Hebben jullie dat ook? Bij ons is Sietske mijn hond en mijn man wil er zo weinig mogelijk mee te maken hebben - best wel jammer eigenlijk. Ik hoop dat het nog verandert want het bederft af en toe behoorlijk de pret. Genoeg gezeurd, want voor het grootste deel van de tijd is het echt wel genieten van weer een hond in huis te hebben!

 

Sietske is sinds deze winter overenthousiast tijdens de wandelingen. Ze vindt de lange koude winter met al die sneeuw (vandaag lag er bij ons weer een verse laag) heerlijk. Als ze los mag, is normaal lopen er niet meer bij, ze rent als een bezetene, ze durft een heel eind van de route af te wijken, ze jaagt overal doorheen (bramen en laag struikgewas); gaat ook achter vogels aan (merels, kraaien en duiven), schrikt zich te pletter van een stel eenden die ze (vlak voor haar neus in de beek, notabene) niet opgemerkt had en die met veel geflapper wegvliegen en komt af en toe enigszins gehavend terug: al 2 keer met een bebloed neusje. Voor de verzorging ervan was ik deze week bij de dierenarts en toen hebben we haar nog eens gewogen: 22,5 kg, een stevige en grote meid, dus!

Dat bleek ook vandaag: ik ben mee gaan doen met de traningsdag van jacht en werk, omdat die doorging in De Groene Heuvels waar we ons vakantiehuisje hebben. Sommige mensen daar dachten dat ze een reu was omdat ze zo groot is. Ik had gehoopt om er ook broers of zussen van Sietske aan te treffen, maar jullie waren er niet. Er waren wel andere mensen uit Nijmegen en omgeving, maar jouw naam kwam hen niet bekend voor, Rietje.  Ik vond de trainingsdag erg leuk met een geslaagde aanpak waarbij je nooit echt lang hoefde te wachten: de oefeningen werden gedaan in kleine groepjes met een doorschuifsysteem. Ik kreeg weer enkele nuttige tips hoe je een hond iets kan leren en heel wat ideetjes voor allerlei oefeningen om thuis mee aan de slag te gaan. Ik wil het wel vaker gaan doen. Ondanks dat het berenkoud was, hebben we een hele aangename dag gehad. Misschien ontdekken jullie Sietske wel op de foto's bij het verslag in het clubblad of op de website - ze draagt nog steeds  een rood tuigje. 

Thuis is ze een schat. Ze knuffelt graag en uitgebreid. Alleen blijven doet ze probleemloos - ik kan gemakkelijke enkele uren wegblijven, maar ik moet wel het aanrecht en de tafel afruimen, want alles wat ze te pakken kan krijgen, wordt gebruikt om de tandjes in te zetten... De schade valt gelukkig tot nog toe mee: nog maar 2 theezeefjes en een plastiek bakje moesten de vuilbak in. Eerst hielden we Sietske gescheiden van Zoya als we niet thuis waren, maar ook dat hoeft ondertussen niet meer, al krijg ik het soms toch benauwd van hoe die 2 met elkaar 'stoeien'. 's Nachts gaat de bench nog dicht, dat vindt ze geen probleem en we kunnen ongestoord uitslapen. Ze wacht tot we naar beneden komen en laat zich zelden horen.

Wat voer betreft, ze staat al geruime tijd op 2 maaltijden: 's ochtends ongeveer 300 g carnibest en 's avonds een bekertje brokken van Hill's. Ik ben de hoeveelheid voer stilaan wat aan het verminderen, maar met het rauwvoer is het lastig omdat ze in kgverpakking het voordeligst zijn en je ze geen 4 dagen mag bewaren in de koelkast.

 

Op 4 februari was ze voor het eerst loops. Ze had er weinig hinder van en accepteerde zonder al te veel tegenstribbelen dat ze een broekje aan moest. Wel moesten de afspraakjes met bevriende reuen afgebeld worden ;).

Ik vind zelf dat Sietske een erg mooie hond geworden is en krijg dat ook geregeld te horen van mensen die ik tijdens wandelingen ontmoet.

Wordt vervolgd!

 

 

29 OKTOBER 2012

Het is al een hele tijd geleden dat ik nog iets van ons Sietske liet horen. Het gaat prima met haar. Ze is nu al bijna even groot als mijn vorige stabij toen die volwassen was en ze weegt al even veel: 19 kg!!! Volgens mij is ze goed op weg om even groot te worden als Jitske.

In de achterhoede

Gisteren zijn Sarah, Sietske en ik mee gaan wandelen in Burgh-Haamstede. Ik had er heel erg naar uitgekeken om eens een hele boel stabij's bij elkaar te zien en vond het een bijzonder leuke ervaring om te merken hoe erg ze op elkaar lijken en hoeveel varianten er toch op het thema stabij zijn. We hadden prachtig weer en voor Sietske was het de eerste kennismaking met het strand en de zee. Zoals ik wel had verwacht, was ze eerst wat overdonderd door het grote aantal mensen en honden. Daarom bleven we wat in de achterhoede hangen. 
Daar ontmoetten we een kleine stabijpup waar Sietske zich onmiddellijk toe aangetrokken voelde. Ik vond haar ook erg schattig en vroeg hoe oud ze was. Ze bleek even oud te zijn als Sietske. "Zou het één van haar zusjes kunnen zijn?", dacht ik bij mezelf "maar ze is vergeleken met Sietske nog zo klein. Toch maar even vragen of ze van het nestje van Jitske en Olle is." En ja hoor, het was Tammie. De 2 zusjes hebben eindeloos met elkaar gespeeld en dat leverde natuurlijk prachtige kiekjes op. 

Schuimballetjes stukbijten

 

Tijdens deze wandeling viel het ons op dat Sietske echt dol is op mensen. Ze liep naar iedereen toe om geknuffeld te worden en huppelde vrolijk achter enkele kinderen aan die zelf geen hond bij hadden. 
Tammie liet zich nog prinsesselijk de trappen op en af dragen, maar, hoewel ze het thuis nooit doet, liep Sietske na een korte aarzeling gewoon mee. Gelukkig maar, want een hond van haar formaat is niet licht te tillen!

Inmiddels heeft Sietske enkele vriendjes gemaakt in de buurt waarmee ze geregeld afspreekt: Vedette de Jack Russel, Lex de Pyrenese herder en Boris de labrador.

Dollen met Vedette en even bijkomen van het rennen met Lex

Ik las in de andere blogs dat er volop van tandjes gewisseld wordt, bij Sietske is het niet anders: sinds vorige week vinden we geregeld bloedsporen op speeltjes en de trekspelletjes zijn eventjes wat minder 'in trek'.
Van spelletjes gesproken, Sietske houdt enorm van spelletjes spelen: snoepjes en speeltjes vangen die je haar toegooit of zoeken wanneer ze verstopt zijn,  alles wat je weggooit of wat ze zelf vindt apporteren, kartonnen dozen stuk bijten, huishoudrollen van tafel pikken en vervolgens laten exploderen doorheen de keuken, de tuin heraanleggen, pogingen doen het huis te ondergraven etc. Maar haar liefste bezigheid blijft toch wel stoeien met Zoya.

Twee hondjes op het strand

Hopelijk zien we elkaar binnenkort ergens op de Lunterse heide!

 

22 AUGUSTUS 2012

Ik ben maandag terug naar de plas geweest. Deze keer was het veel leuker. Er hingen wat jongens rond die helemaal weg van haar waren: ze gingen letterlijk plat voor haar. Ze namen haar mee het water in en kregen haar zowaar aan het zwemmen. Zo leuk om te zien. 

Ja, die reacties op Olle, krijgen we dus op Sietske ook. We worden ook heel vaak aangesproken dat we zo'n mooie en lieve pup hebben, iedereen vindt haar echt een schatje.

19 AUGUSTUS

We hebben deze hete week goed overleefd. Sietske groeit als kool, begin deze week woog ze al 8,4 kg en ze komt ook van 5,5 kg bij de eerste consultatie eind juli. Het babyachtige is er wat vanaf, maar ze heeft nog steeds een aandoenlijk koppie.

Ondertussen heeft ze haar definitieve vaccinatie gekregen, alleen voor de Rabies moet ik eind augustus nog een keer terug. Dat was fijn, want dan kunnen we de wereld wat meer gaan verkennen. Sietske is weer een heleboel ervaringen rijker en heeft er een vriendje bij: mijn petekind, Manu, kwam logeren en ze konden erg goed overweg met elkaar. Bij alles wat ik met Manu deed, ging Sietske mee: gaan vissen, de stad in,  gaan minigolfen en heel veel spelen natuurlijk.

De wandelingetjes door de straat 's morgen en 's avonds worden nu elke dag een klein stukje langer. En de oefeningen van de puppycursus gaan zeer vlot en met plezier.

Gisteren hebben we de watergewenning uitgebreid. Na wat zoeken op internet hebben we een grote plas gevonden die niet al te ver weg is: de Warande in Lille, waar honden mogen zwemmen. Van poedelen in een waterschaal naar tot aan je nek waden door het water was toch weer een hele stap. Het was wel heerlijk verfrissend met dat snikhete weer, maar toch wel wat van het goede teveel voor haar, had ik de indruk. Vooral de aanwezigheid van enkele grote honden werkte nogal intimiderend. Ze kwam echt tegen me op staan en piepen, zo van "haal me eruit, alsjeblieft, het is veel te diep, ik ben bang." Volgende week ga ik nog een keer terug op een hopelijk wat rustiger moment.

Sietskes eetlust blijft prima, maar de droge brokken wegslikken met dit warme weer valt toch niet mee. Weken in water doe ik nu niet meer, want ze is niet meer zo gulzig. Wat het soort voer betreft, ben ik me nog aan het beraden, maar ik denk dat ik volgende week ook met Carnibest ga starten, wel naast brokken, want die zijn toch wel handiger voor onderweg. Ik heb deze week al eens geprobeerd Rodiworst te mengen met haar brokken en dat vond ze alvast heel lekker.

DE EERSTE WEKEN

De bench:

De eerste 2 dagen en nachten zocht ze zelf rust en beschutting in de bench. Ook als we de deur dicht deden, verdroeg ze dat zonder protest. Even de keuken verlaten, kon haar ook niets schelen.

Sinds gisteren is dat anders: ze schreeuwt moord en brand als ze erin moet, of als ze alleen gelaten wordt. Mijn plannetje om na 3 nachten weer boven te gaan slapen, heb ik opgeborgen en ik aanzie het nog tot maximaal een week. Na 6 nachten besloot ze dat ze wel alleen kon slapen en ze houdt het al 8 uurtjes vol.

Ik probeer nu ook tijdens de dag om haar geregeld in de bench te leggen als ze ergens in slaap gevallen is om haar beter te laten wennen.

Ook tijdens de maaltijden gaat ze er nu in. Met een lekker kluifje.

Zindelijkheid

De eerste avond en nacht wou ze maar niet plassen of poepen. Pas de volgende ochtend durfde ze wel.

Enkele plasjes en poepjes belandden op het gazon, de oprit of in de keuken. Ze vertoont een duidelijke voorkeur voor het gazon, maar daar zijn we niet mee opgezet, want daar willen we nog met blote voeten kunnen lopen.

Het plekje dat we in de border vrijgemaakt hadden, kon haar eerst niet bekoren. Pas toen ik op het idee kwam om er wat kranten neer te leggen lukte het een stuk beter. De kranten zijn inmiddels weer opgeruimd en het plassen lukt heel aardig. Het poepen is altijd een heel ritueel: piepen, bijten op alle plantjes en struikjes in de buurt, dramatisch neerploffen in haar volle lengte, kuilen graven, kortom het heeft altijd heel wat voeten in de aarde voor ze dat op de gewenste plek wil deponeren, maar de meeste hoopjes komen er met veel geduld en aanmoediging toch wel terecht. Meestal helpt het om na het plassen eerst een klein ommetje te doen op het gazon.

Eten

Geen enkel probleem. Alleen wat zoeken naar een handig ritme. We staan nu op 3 keer per dag.

Gedrag

Het grootste deel van de reis naar haar nieuwe thuis zat ze beweeglijk, ongedurig en piepend op schoot bij Elly, mijn vriendin.

Eenmaal aangekomen was ze erg schuchter, ze kwam nauwelijks uit het hoekje van de keuken waar we haar hadden neergezet.

Het duurde eigenlijk 2 dagen voor ze echt wat los kwam en wat verder durfde te komen in de keuken dan haar vertrouwde hoekje. Na 3 dagen wou ze ook wel eens de bijkeuken en de woonkamer gaan verkennen. Bij de opening van de Olympische spelen is ze er gezellig en rustig bij komen liggen.

Ze is heel alert en apporteert prima allerlei takjes, blaadjes en speeltjes die we weggooien. Aan de lijn meelopen, lukt ook al redelijk, maar verschilt erg van moment tot moment.

Hier komen doet ze graag voor een knuffel en natuurlijk ook wel eens voor een lekker hapje.

Ze is nu echt op haar gemak bij ons, ook op Sarah, onze jongste dochter en op Werner, mijn man, is ze echt gek. Ze stoeit en knuffelt dolgraag met ons allemaal.

Ze is vrij angstig en dat verwondert mij wel. Dat ben ik niet gewend van Baukje, onze vorige hond, die was altijd heel nieuwsgierig. Met veel geduld en aanmoediging en negeren van angstig gepiep en getrek, leerde ze in de eerste week de koeien in de wei bij ons achter in de tuin te observeren en een wandelingetje om het huis te maken tot bij de straat. Ze reageert ook heel angstig op allerlei geluiden, ook op het geluid van de tractor die op een weiland in de buurt al dagen bezig is gras te maaien en te hooien. En dat voor een hond van een boerderij?!

Het schrikken van geluiden en andere zaken is inmiddels al een stukje verbeterd. Vorge donderdag heb ik haar eens meegenomen naar een markt in de buurt. Daar kreeg ze natuurlijk veel aandacht omdat ze er zo schattig uitziet. De heenweg moest ik haar ronddragen, maar de terugweg heeft ze zelf gelopen.

Eergisteren hebben we haar meegenomen naar de Oude-Ambachtenmarkt in Einighausen, bij Sittard. Dit was voor haar weer een hele stap voorwaarts: we hadden voor haar een rustig plekje onder onze kraam, waar ze afgeschermd van nieuwsgierige blikken af en toe wat tot rust kon komen. Ze deed het prima, alleen schrok ze ontzettend van de fanfare die langskwam, toen  plaste ze van schrik over me heen en het kostte me veel moeite om haar tegen te houden, ze wou met alle macht wegvluchten. Ik heb haar wel kunnen kalmeren, maar zin in spelen had ze daarna toch niet meer.

Wat we allemaal heel leuk vonden, was de watergewenning. We hebben niet direct een meertje of zwembad in de buurt, dus hebben we het met een ondiepe grote schaal gedaan. De eerste dag durfde ze er van te drinken en met een voorpootje voorzichtig te dippen. De tweede dag hadden we een speeltje om erin te gooien en toen gingen alle remmen los, heerlijk!

De verstandhouding met onze poes Zoya is prima. Zoya is nu 5 maanden oud. Hun manier van spelen komt soms goed overeen, en soms wat minder, maar dan halen we hen uit elkaar. Sietske imiteert Zoya soms en dat is echt hilarisch om te zien. Ze zijn met momenten ook heel lief voor elkaar.

Dierenarts

We zijn vrijdag 27/7 al bij de dierenarts geweest. Die woont vlakbij en de reis in de auto op mijn schoot was deze keer geen enkel probleem.

We hadden in één moeite ook onze poes meegenomen en daardoor waren beide dieren vrij rustig en ontspannen.

Ze blijkt in goede gezondheid, al maak ik me soms wat zorgen over haar ademhaling als ze slaapt, die gaat dan heel snel en heel haar lijfje schudt mee. Misschien is het van de warmte, want het is natuurlijk erg heet geweest.

Het chipnummer is in orde, ik zal de kaart dus opsturen, en ze wordt met dit nummer ook in België aangemeld.

Ze heeft vaccinaties gekregen, en moet binnen 2 weken terug voor het vervolg en voor een inenting tegen Rabiës, wat verplicht is als je er de grens mee over gaat. Ook een middeltje tegen wormen en vlooien heeft gekregen.

Op maandag 30/7 ben ik nog even terug geweest naar de dierenarts omdat ze zo snel en oppervlakkig bleef ademen, ook toen het wat frisser was. De dierenarts heeft haar eens grondig nagekeken en geobserveerd en er is niets aan de hand, waarschijnlijk komt het toch gewoon door stress.

Puppytraining

Juist omdat ze zo schrikachtig was/is, heb ik me meteen opgegeven voor een puppycursus. Gelukkig heb ik er eentje gevonden in de buurt. http://www.co-apto.be/ waar ik wel blij mee ben. Er wordt vooral beloningsgericht gewerkt zonder gebruik van slipketting. Ik ben benieuwd naar de resultaten. Ik heb al 2 lessen achter de rug.

Sietske met Zoya voor de haard